Χέιζελ 1985: Όλη η αλήθεια σ’ ένα ραντεβού θανάτου!

29/Μάιος,2018
- Αφιερώματα

Σαν σήμερα στις 29 Μαΐου 1985 έλαβε χώρα μια από τις χειρότερες ποδοσφαιρικές τραγωδίες, μέσα στην οποία 39 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους κι άλλοι περίπου 600 τραυματίστηκαν. Ένας τελικός Champions League που έμελλε να ήταν εφιαλτικός. Πολλά ψέματα, ανακρίβειες και απόκρυψη της αλήθειας.

Εκείνη η μέρα στο Χέιζελ σίγουρα δεν τιμάει απολύτως κανέναν. Σίγουρα είναι μια μέρα που μπαίνει στις μαύρες σελίδες του ποδοσφαίρου. Οι τελικοί είναι γιορτή κι όχι πόλεμος. Ωστόσο σ’ εκείνον τον τελικό ανάμεσα στην Λίβερπουλ και τη Γιουβέντους τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Ένα οργανωμένο ραντεβού θανάτου, οδήγησε σε μια μεγάλη τραγωδία. Μια τραγωδία που δε θα ξεχαστεί ποτέ και που ελάχιστοι γνωρίζουν την πραγματική αλήθεια. Οι περισσότεροι έχουν διαβάσει παραποιημένη την ιστορία.

Ας ξετυλίξουμε λίγο το κουβάρι μιας τεράστιας ιστορίας. Μιας ιστορίας που οδήγησε σε καταστροφικές συνέπειες εκείνη την ημέρα, διότι αθώοι άνθρωποι έχασαν τις ζωές τους κι άλλοι τόσοι τραυματίστηκαν. Οι ευθύνες για όλο αυτό που συνέβη τότε ήταν πάρα πολλές, όμως το εξιλαστήριο θύμα που πλήρωσε για όλες τις συνέπειες ήταν ένα. Ένα θύμα που ακόμα και σήμερα κουβαλάει τη συγκεκριμένη στάμπα. Η ώρα της αλήθειας όμως έφτασε. Πρέπει να ακουστεί.

Κεφάλαιο «γήπεδο»

Η όλη ιστορία ξεκινάει από τη διοργανώτρια αρχή και από την τοποθεσία στην οποία θα πραγματοποιούνταν εκείνος ο τελικός. Το γήπεδο βρισκόταν στις Βρυξέλλες και ήταν το Χέιζελ.

Το συγκεκριμένο στάδιο εκείνη την εποχή όμως ήταν ακατάλληλο για να φιλοξενήσει έναν τελικό Champions League. Το πρώτο μεγάλο λάθος ξεκινάει από αυτό. Το στάδιο των Βρυξελλών δεν πληρούσε τις απαιτούμενες προϋποθέσεις από την UEFA. Όμως οι υπεύθυνοι σφύριξαν αδιάφορα, επέτρεψαν να γίνει ο τελικός στο στάδιο αυτό του Βελγίου. Το αποτέλεσμα; Καταστροφικό. 39 νεκροί και πάνω από 600 τραυματίες.

Τα λάθη ωστόσο δεν σταματούν εδώ από τη διοργανώτρια αρχή. Το συγκεκριμένο συμβάν συνέβη μία ώρα πριν την προγραμματισμένη έναρξη του αγώνα. Η απόφαση που θα έπρεπε να παρθεί τότε ήταν η αναβολή του αγώνα. Οι ιθύνοντες ωστόσο αγνόησαν την ύπαρξη τραυματιών και θυμάτων και με τη πρόφαση να μην υπάρξει περαιτέρω βία, αποφάσισαν την κανονική έναρξη του αγώνα.

Ο «φταίχτης» της τραγωδίας

Μετά την τραγωδία και την λανθασμένη διεξαγωγή του αγώνα που έστεψε πρωταθλήτρια την Γιουβέντους με λανθασμένη υπόδειξη πέναλτι (μικρή σημασία έχει το αγωνιστικό) έπρεπε η ευθύνη να χρεωθεί στους υπεύθυνους της τραγωδίας. Ακόμα ένας λάθος χειρισμός. Όλο το φταίξιμο έπεσε πάνω στους οπαδούς της Λίβερπουλ, με αποτέλεσμα ο σύλλογος να σηκώσει όλο το βάρος των αμαρτιών του αγγλικού ποδοσφαίρου ή καλύτερα του χουλιγκανισμού.

Η πρωθυπουργός της Αγγλίας, Μάργκαρετ Θάτσερ, σε συνεννόηση με την UEFA, αποφάσισε να αποκλείσει τις αγγλικές ομάδες για πέντε χρόνια από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή διοργάνωση, ενώ την Λίβερπουλ που συμμετείχε στην τραγωδία και χρεώθηκε και το φταίξιμο, για έξι! Ακόμα και σήμερα, λοιπόν, τριάντα χρόνια μετά την τραγωδία εκείνη η στάμπα έχει μπει για τα καλά στους οπαδούς της Λίβερπουλ. Μάλιστα το χειρότερο είναι ότι ο κόσμος δε ξέρει και βγάζει συμπεράσματα.

Η λέξη «δολοφόνοι» συνοδεύει τους οπαδούς της Λίβερπουλ. Ένας τίτλος που στοιχειώνει τόσο τους ίδιους όσο και το σύλλογο. Που παράλληλα οδηγεί λανθασμένα στην απόλυτη θυματοποίηση των σκληροπυρηνικών οπαδών της Juventus ή αλλιώς των λεγόμενων «ultras» αν θέλετε.

Στοίχημα στον Stoiximan με προσφορές* για όλα τα μέλη

Η πραγματική αλήθεια της τραγωδίας

Η συγκεκριμένη τραγωδία στην πραγματικότητα ήταν ένα ραντεβού θανάτου που ξεκινάει από πιο πίσω. Οι ρίζες του κακού είναι πολλές περισσότερες από μια… κόντρα μεταξύ των οπαδών της Λίβερπουλ και της Γιουβέντους. Δεν έχει καμία απολύτως σχέση αυτό με την πραγματικότητα.

Οφείλουμε να πάρουμε τα πράγματα όμως με τη σειρά και να απορυθμίσουμε με στοιχεία την απόλυτη αλήθεια για εκείνη την ποδοσφαιρική τραγωδία. Για εκείνο το ραντεβού θανάτου των οπαδών που έγινε η αιτία μέχρι και σήμερα να σταμπαριστεί η Λίβερπουλ και οι οπαδοί της.

Ρώμη 1984: Ένα χρόνο νωρίτερα, η Λίβερπουλ είχε κατακτήσει το Champions League κόντρα στην Ρώμα στην ιταλική πόλη. Εκείνος ο τελικός ξεκίνησε και τελείωσε χωρίς να συγκριθεί με τον τελικό του Χέιζελ. Ωστόσο η ιστορία ξεκινάει από εδώ. Από εκείνη την ημέρα, όταν οι οπαδοί της Ρόμα αρνήθηκαν την ήττα από την Λίβερπουλ με αποτέλεσμα να αντιδράσουν.

Συγκεκριμένα οι Ιταλοί επιτέθηκαν και μαχαίρωσαν δεκάδες φίλαθλους της Λίβερπουλ, κυρίως οικογένειες. Ένα 13χρονο αγόρι είχε βιαστεί και στο πρόσωπο του οι Ιταλοί είχαν κάνει 200 χαρακιές. Από τότε και μετά, με τις μνήμες να είναι νωπές, η λέξη εκδίκηση ήταν κάτι που επικρατούσε στο λεξιλόγιο των ανθρώπων που βρέθηκαν τότε στο Χέιζελ.

Ραντεβού θανάτου: Στη τραγωδία του Χέιζελ ένα χρόνο αργότερα, τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Οι οπαδοί δεν ήταν μόνο «reds» και «bianconeri». Συγκεκριμένα μέσα στο πλήθος υπήρχαν οπαδοί των Σταντάρ Λιέγης, Ρόμα, Λούτον Τάουν, Μίλγουολ, Γουέστ Χαμ, Νιουκάστλ και Τσέλσι. Όλοι είχαν έρθει μ’ ένα σκοπό. Να εκδικηθούν ή να μοιράσουν τον τρόμο. Δεν ήρθαν να παρακολουθήσουν τη γιορτή ενός τελικού.

Οι συγκεκριμένοι οπαδοί μεταξύ τους είχαν ενωθεί κι είχαν ταξιδέψει στο Βέλγιο. Η οργή ήταν μεγάλη και το μίσος απύθμενο. Μάλιστα η UEFA φοβούμενη τα επεισόδια από πλευράς των οπαδών της Λίβερπουλ, αποφάσισε να δώσει λιγότερα εισιτήρια στους «reds» βάση του προβλεπόμενου. Όσα έμειναν μοιράστηκαν στους ντόπιους Βέλγους και ορίστηκε στο γήπεδο μία κερκίδα ουδέτερων οπαδών.

Ωστόσο οι Βέλγοι πούλησαν στη μαύρη αγορά τα συγκεκριμένα εισιτήρια σε οπαδούς της Γιουβέντους και της Ρόμα. Οι δε Άγγλοι, ψυλλιασμένοι, είχαν προμηθευτεί από νωρίς εισιτήρια. Όσοι δε κατάφεραν να βρουν εισιτήριο εγκαίρως προχώρησαν στην εύρεση μέσω της μαύρης αγοράς που τους έστειλε συστημένους στο στόμα του λύκου.

[button color=”custom” bgcolor=”#efb30e” hoverbg=”#efb30e” textcolor=”#ffffff” texthcolor=”#000000″ bordercolor=”#” hoverborder=”#” size=”big” align=”center” width=”fill” link=”/go/interwetten/” radius=”5″ outer_border_color=”#” icon_color=”#”]Ασφαλή κατάθεση άμεση ανάληψη στην interwetten![/button]

Η τραγωδία: Η εξέλιξη μετά απ’ όλη αυτή την κατάσταση ήταν κάτι περισσότερο από τραγική. Αρχικά η όλη ιστορία ξεκίνησε από ορισμένους οπαδούς της Γιουβέντους, οι οποίοι επιτέθηκαν στους οπαδούς της Λίβερπουλ που βρίσκονταν πιο κοντά βάση εύρεσης εισιτηρίου. Οι Ιταλοί άρχισαν να πετούν επίσης αντικείμενα για να έρθει η μοιραία αντίδραση από την απέναντι πλευρά. Οι Άγγλοι οπαδοί, περίπου 100 άτομα, έριξαν το κιγκλίδωμα κι επιτέθηκαν στους Ιταλούς.

Είναι αυτό που λέμε, η δράση φέρνει αντίδραση. Τότε, φοβισμένοι οι οπαδοί της Γιουβέντους προσπάθησαν να διαφύγουν. Οι τελευταίοι όμως στην εξέδρα ήταν κολλημένοι στον τοίχο. Ορισμένοι κατάφεραν να πηδήξουν και να γλυτώσουν, ωστόσο άλλοι δεν πρόλαβαν με αποτέλεσμα από την πίεση που επικράτησε να έχουμε την κατάρρευση του τοίχου και συνεπώς τον τραυματισμό και τους θανάτους των θυμάτων. Σε όλη αυτή τη διάρκεια των επεισοδίων, η αστυνομία και οι σεκιουρητάδες δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Δείγμα της έλλειψης οργάνωσης που υπήρχε.

Σίγουρα, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούμε τα συγκεκριμένα γεγονότα. Μιλάμε για μια από τις πιο μαύρες ημέρες στην ιστορία του αθλητισμού, ωστόσο καλό θα είναι ο κόσμος να γνωρίζει την αλήθεια των όσων έγιναν κι όχι ότι ακούγεται γενικότερα. Τέλος, καλύτερα σε τέτοιες περιπτώσεις απλά να παραμένεις σιωπηλός. Το θέμα είναι πολύ λεπτό και δύσκολο.

Η μαρτυρία ενός οπαδού της Λίβερπουλ που βρέθηκε στο Χέιζελ

«Μετά το ματς με τη Τσέλσι για το πρωτάθλημα, στο σπίτι ενός φίλου οργανώναμε την εκδρομή μας στο Βέλγιο. Θέλαμε να νοικιάσουμε ένα βαν, ήταν ο πιο εύκολος τρόπος να βρεθούμε εκεί, χωρίς τη παραμικρή ταλαιπωρία. Η εταιρεία για αρχή ήταν αρνητική, κάναμε ώρα να τους πείσουμε πως δεν είμαστε… χούλιγκαν.

Τελικά τα καταφέραμε όμως υπήρχε ακόμη ένα πρόβλημα, τα εισιτήρια. Ο σύλλογος σε συνεργασία με την αστυνομία ήθελε τις πληροφορίες για το ταξίδι μας. Κάθε λεπτομέρεια της διαδρομής μας. Αυτό γινόταν για να αποφευχθούν επεισόδια παρόμοια με αυτών της Ρώμης, το 1984.

[button color=”custom” bgcolor=”#EC1C24″ hoverbg=”#EC1C24″ textcolor=”#ffffff” texthcolor=”#000000″ bordercolor=”#” hoverborder=”#” size=”big” align=”center” width=”fill” link=”/go/winmasters/” radius=”5″ outer_border_color=”#” icon_color=”#”]Παίξε νόμιμα στην Winmasters με πρόγραμμα ανταμοιβής*![/button]

Την Κυριακή το βράδυ ξεκινήσαμε προς Ντόβερ, να πάρουμε το επόμενο πρωί το φέρι για την Οστένδη. Το πρωί της Τρίτης φύγαμε από την Οστένδη με προορισμό το Μπριζ, όπου θα διανυκτερεύαμε. Τη Τετάρτη το πρωί θα πηγαίναμε στις Βρυξέλλες και την επόμενη μέρα θα παίρναμε τη διαδρομή της επιστροφής.

Η Οστένδη ήταν ήσυχη. Στο Μπριζ οι οπαδοί μας είχαν κατακλύσει τα μπαρ της πόλης και είχαν στήσει το δικό τους πάρτι. Προς το ξενοδοχείο είχαν ακουστεί σχόλια πως τρία άτομα είχαν χαθεί, οπότε για μία στιγμή είχαμε σκεφτεί τα χειρότερα. Τελικά, είχαν πάει να περάσουν την ώρα τους με γυναίκες.

Την ημέρα του τελικού, κατά τις 16:00 (τοπική ώρα), βρεθήκαμε σε ένα μπαρ κοντά στο γήπεδο. Σε αυτό υπήρχαν αρκετοί οπαδοί που… περίμεναν τους οπαδούς της Γιουβέντους. Οι αναμνήσεις από τη Ρώμη το ’84 ήταν ακόμα νωπές.

Μάλιστα, οι οπαδοί της Juventus είχαν βαφτιστεί στόχος από τις αρχές για τα επεισόδια στο Μπέρμιγχαμ δύο χρόνια νωρίτερα, όταν είχαν μαχαιρώσει αρκετούς οπαδούς της Άστον Βίλα. Οι οπαδοί που βρέθηκαν δίπλα στη Liverpool τη μέρα εκείνη δεν ήταν σαν αυτούς που ακολούθησαν την ομάδα το ’77, το ’78 ή το ’81. Θέλανε εκδίκηση.

Μαζί με τον αδερφό μου και μερικά φιλαράκια εισήλθαμε από νωρίς στο γήπεδο, προκειμένου να αποφύγουμε την όποια περίεργη κατάσταση. Όταν ο κόσμος γέμιζε τις εξέδρες είδα κάτι το ασυνήθιστο που μου προκάλεσε εντύπωση. Στις εξέδρες υπήρχαν οπαδοί της Σταντάρ Λιέγης, με ένα περίεργο λουκ που παρέπεμπε σε skinheads. Αναρωτήθηκα τι ήθελαν εκεί. Μία ώρα πριν το ματς το γήπεδο είχε γεμίσει. Είχε πάρα πολύ κόσμο, περίεργο για τέτοιο τελικό.

Betshop.gr: ανανεωμένη, καταθέσεις με e-banking & PaySafe Card!

Δίπλα μας, στο μισό των οπαδών της Γιουβέντους, υπήρξαν κάποιοι φίλαθλοι της Λίβερπουλ που βρήκαν εισιτήριο για εκείνη την εξέδρα. Αμέσως οι Ιταλοί οπαδοί τους επιτέθηκαν. Ταυτόχρονα, άρχισε από τη μεριά τους η ρίψη αντικειμένων προς εμάς. Οι οπαδοί μας, αντεπιτέθηκαν. Έριξαν το κιγκλίδωμα και 100 άτομα επιτέθηκαν στους Ιταλούς. Φοβισμένοι οι οπαδοί της Γιουβέντους στο ντου των «κόκκινων» προσπάθησαν να διαφύγουν.

Οι τελευταίοι στην εξέδρα ήταν κολλημένοι στο τοίχο. Στη προσπάθεια αυτή δημιουργήθηκε μία ασφυκτική πίεση που οδήγησε στο θάνατο μερικών, κάποιοι άλλοι ήταν πιο γρήγοροι και κατάφεραν να πηδήξουν το τοίχο και να σωθούν, πριν αυτός καταρρεύσει. Κι ενώ υπήρχε αυτό το χάος η αστυνομία δεν έκανε τίποτα, ούτε οι σεκιουριτάδες. Δεν υπήρχε οργάνωση.

Ήταν ντροπή από την UEFA να ξεκινήσει ο αγώνας μετά από αυτό. Ήταν ντροπή. Όταν φύγαμε από το γήπεδο στο δρόμο μας συναντήσαμε skinheads οπαδούς της Τσέλσι με σημαίες της Αγγλίας. Καταλάβαμε πως η σύγκρουση αυτή ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή μάχη οπαδών. Ήταν ένα ραντεβού θανάτου σε εθνικό επίπεδο».

Δημήτρης Δημόπουλος